Ali Sirmen: Kader mi?

Tartışmaya başlıyorlar. Çektim arabayı sağa. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Hepsi boş laf. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Otobüsten bileti aldık. Sayıları üçe çıkıyor. . Sohbet ediyoruz. Olacağı varsa olur. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Dayadım tabancayı kafasına. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. ",. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kafam iyice bozuk. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. . Ona iki kişi daha katılıyor. İnatçı, dediğim dedik. Hüzünleniyorum. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. ”Şoför bıçkın. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi.

Ali Sirmen: Kader mi?

Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Hüzünleniyorum. Dayadım tabancayı kafasına. Çektim arabayı sağa. ”Şoför bıçkın. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Olacağı varsa olur. İnatçı, dediğim dedik. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. İleride bir muz kabuğu görüyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. . Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Hepsi boş laf. Sohbet ediyoruz. Tartışmaya başlıyorlar. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Otobüsten bileti aldık. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ",. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Kafam iyice bozuk. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Sayıları üçe çıkıyor. . ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim.