Ali Sirmen: Kader mi?

***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. İleride bir muz kabuğu görüyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. . Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Hüzünleniyorum. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Tartışmaya başlıyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sayıları üçe çıkıyor. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Otobüsten bileti aldık. İnatçı, dediğim dedik. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Hepsi boş laf. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Çektim arabayı sağa. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Dayadım tabancayı kafasına. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Olacağı varsa olur. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. ",. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Ona iki kişi daha katılıyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. . Kafam iyice bozuk. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ”Şoför bıçkın. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Sohbet ediyoruz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın.

Ali Sirmen: Kader mi?

Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Otobüsten bileti aldık. Çektim arabayı sağa. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. ”Şoför bıçkın. Dayadım tabancayı kafasına. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Ona iki kişi daha katılıyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. İnatçı, dediğim dedik. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. ",. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. İleride bir muz kabuğu görüyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Kafam iyice bozuk. Olacağı varsa olur. Hüzünleniyorum. . Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Hepsi boş laf. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. . Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sayıları üçe çıkıyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Sohbet ediyoruz. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Tartışmaya başlıyorlar. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor.